கண்கள் எங்கே நெஞ்சமும் எங்கே! கண்டபோதே சென்றன அங்கே!

[oviya]

சூழ்நிலை எப்போதும் நம் விருப்பத்திற்கு ஏற்ப அமைவதில்லை. ஒவ்வொருவருக்கும் ஒவ்வொரு விதமாக அமைந்திருக்கிறது.
* வாழ்வின் போக்கை தொடக்கத்திலேயே சீர்திருத்தி, படைப்பிற்கு மூலமான கடவுளைத் தேட முயல வேண்டும்.
* "இருதயம்' என்பது ரத்தத்தைச் சுத்திகரிக்கும் இடம் மட்டுமல்ல. இதற்கு "மையம்' என்றும் பொருள். இங்கிருந்தே எல்லா எண்ணங்களும் புறப்படுகின்றன.
* இந்த உலகம் முழுவதும் நம் உடலில் இருக்கிறது. உடலோ மனதிற்குள் அடங்கி விடும். எனவே, இயற்கையே இதயத்தில் அடங்கி இருக்கிறது.
* சூரியன் சந்திரனுக்கு ஒளி தருவது போல, இதயம் மனதிற்கு ஒளி தருகிறது.
* "நான்' என்று ஒருவன் தன்னைக் குறிப்பிடும் போது அவனுடைய கை தானாகவே நெஞ்சைத் தொடுவதைக் காணலாம். அதனால் "நான்' என்ற தன்மையின் மூலமே இருதயம் தான்.
* மூளையைக் கொண்டு ஒரு செயலில் ஈடுபட்டால் தலைபாரம், சூடு, வலி உண்டாகும். ஆனால், மனதின் மூலம் கவனம் செலுத்தினால் குளிர்ச்சியும், புத்துணர்வும் உண்டாகும். இதைத் தான் "இதயபூர்வமாகச் செய்கிறேன்' என்று குறிப்பிடுவதுண்டு.
* கண்கள் வெளிப்பொருட்களையே பார்த்துக் கொண்டிருக்கும். மனம் அப்போது அங்கேயே சென்று விடும். கடவுளை அது நினைப்பதில்லை.
* மனம் என்பது என்ன என்று தேடிப் பார்த்தால், அப்படி ஒரு பொருள் தனியாக இல்லை என்பது புலனாகும். எண்ணங்களின் தொகுப்பே மனம். அது எப்போதும் "நான்' என்ற எண்ணத்தையே சார்ந்திருக்கிறது.
* மனம் உள் நோக்கி திரும்பினால் ஆன்மநிலைக்கு தன்னை உயர்த்திக் கொள்ளும். புறவுலகம் நோக்கி திரும்பினால் ஆணவமாகத் தலைதூக்கும்.
* எண்ணத்தின் ஆற்றல் ஒருபோதும் வீணாகாது. ஒவ்வொரு எண்ணமும் எப்போதாவது அதற்கான பலனை விளைவித்தே தீரும்.
* சிந்திக்கும் போது மனம் வலிமை பெறுவதாக நினைக்கிறார்கள். ஆனால், எண்ணத்தில் இருந்து விடுபட்ட மனமே வலிமையானது.
* ஞான வழியில் உலகை நோக்கத் தொடங்கினால், காணும் யாவும் கடவுளின் வடிவமாகவே தெரியும்.
* அலைபாயும் மனம் பலவீனமடையும். அதை அடக்கியோ, அணைத்தோ கட்டுப்படுத்த முடியாது. ஒரே எண்ணத்தில் குவியத் தொடங்கினால், தான் மனம் வலிமை பெறும்.
* தோன்றி மறையக்கூடிய அகந்தை எண்ணத்தை தேடிப் பிடித்தால் அது ஓட்டம் எடுத்து விடும். எஞ்சி நிற்பது ஆன்மா மட்டுமே.
* "நான் யார்' என்று விசாரித்துக் கொண்டே இதயத்திற்குள் நுழைந்தால், அகந்தை வேரோடு சாய்ந்து விடும்.
* நீ நீயாக இரு. இழக்க வேண்டியது அகந்தை எண்ணம் மட்டுமே. இருப்பது எப்போதும் உன்னிடத்திலேயே இருக்கிறது.
* மந்திரங்களை இடைவிடாது ஜெபிப்பதால், மனம் அடங்கும். பயிற்சியால் மந்திரம், மனம், மூச்சு எல்லாம் ஒன்றாகி விடும்.
* மூச்சு என்னும் குதிரையில் மனம் சவாரி செய்கிறது. இந்த இரண்டையும் ஒன்றாக்கும் பயிற்சியே தியானம்.